Dijk en Waard

De nieuwjaarsbijeenkomst op 16 januari stond helemaal in het teken van armoede(bestrijding). Twee informatieve en inspirerende sprekers zorgden voor een goed beeld van armoede in Nederland en Heerhugowaard. Tweede Kamerlid Sadet Karabulut schetste dat door het beleid van de afgelopen jaren steeds meer mensen moeten leven rond de grens van het sociaal minimum. Inmiddels zijn dat er in Nederland al 1,4 miljoen. Armoede in Nederland ziet er anders uit dan in Afrika. Toch is armoede hier ook heel schrijnend. Eerst sneuvelen vakantie, schoolreisjes, kadootjes. Later kleding, vervanging van meubilair en apparaten. Hoe langer het duurt hoe nijpender het wordt en hoe minder mensen nog mee kunnen doen met de samenleving. Er zijn zelfs steeds meer mensen die niet dagelijk een warme maaltijd kunnen eten. Inmiddels maken ook Heerhugowaardse gezinnen gebruik van de voedsebank.

Henk Schaap, voorzitter platform armoedebestrijding

Niet alleen eenoudergezinnen in de bijstand maken gebruik van de voedselbank (in Alkmaar), zelfs ook tweeverdieners. Bijvoorbeeld omdat als er maar iets mis gaat mensen de hoge hypotheek niet meer kunnen betalen. Dan ontstaat vaak schuld op schuld. Henk Schaap van het Heerhugowaardse platform armoedebestrijding bevestigde dit met voorbeelden. Het platform beheert een door kerken en andere maatschappelijke organisaties gevuld noodfonds om in echte noodgevallen bij te springen. Ook bepleit het platform een sociaal beleid bij de gemeente en goede maatregelen om armoede te voorkomen, bijvoorbeeld met budgetteringscursussen. Schaap is positief over het gemeentelijk
beleid. Gedecentraliseerde regelingen worden maximaal ingezet voor mensen die het nodig hebben.

SP-Kamerlid Sadet Karabulut

Sadet vertelde ook dat vroeger voooral mensen zonder werk arm waren, tegenwoordig is ook werk geen garantie meer om uit de armoede te blijven. Aan de ene kant omdat er steeds meer heel slecht betaalde (flexibele) banen zijn gekomen, aan de andere kant omdat vaste lasten veel duurder zijn geworden. Sadet sprak haar waardering uit voor alle mensen die zich als vrijwilliger inzetten voor mensen die te kort komen. Toch zag ze eigenlijk maar één echte oplossing voor het armoedeprobleem: eerlijker delen en een democratischer economie. Een economie ook die duurzaam is en niet meer in dienst staat van het korte-termijnbelang van aandeelhouders. Sadet sprak ook over de schandalige wanverhouding tussen beloning èn loonsstijging van topbestuurders aan de ene kant en alle andere werkende mensen aan de andere kant. “Hard werken en toch in armoede leven, dat mag niet. Er is genoeg om eerlijker te delen.”